********** 4/10
Κάθε άνθρωπος έχει τα πάθη του, τις αδυναμίες του, πράγματα στα οποία δε θα μπορούσε να αντισταθεί όσο κι αν προσπαθούσε. Εγώ έχω πολλά πάθη, αλλά ένα από αυτά έχει ονοματεπώνυμο και είναι ηθοποιός. Τη λένε Charlize Theron! Τα Σύνορα της Μοναξιάς θα μείνει στη μνήμη μου μόνο επειδή είναι στο βιογραφικό της. Το δράμα του Guillermo Arriaga είναι βαρύ, αργό, ανούσιο στο πρώτο μισό του, με υπέρ-απλοϊκή σκηνοθεσία, χωρίς μουσική και με χαρακτήρες που δρουν ακατανόητα.
Δυο ιστορίες της ίδιας γυναίκας, η μια στα 16 της και η άλλη 12 χρόνια μετά.
Η Μαριάννα (Jennifer Lawrence) είναι η μοναχοκόρη μιας 5μελης οικογένειας, στην οποία η μητέρα (μια γερασμένη Kim Basinger) έχει σχέση με έναν παντρεμένο και συναντιούνται σε ένα τροχόσπιτο σχεδόν κάθε μεσημέρι.
Όταν ένα ατύχημα τυλίγει στις φλόγες το τροχόσπιτο, η Μαριάννα τα φτιάχνει με τον γιο του εραστή της μαμάς(!!). Οι απατημένοι και χήροι τώρα γονείς τους μαθαίνουν για τη σχέση και αυτοί το σκάνε για το Μεξικό.
Όταν ένα ατύχημα τυλίγει στις φλόγες το τροχόσπιτο, η Μαριάννα τα φτιάχνει με τον γιο του εραστή της μαμάς(!!). Οι απατημένοι και χήροι τώρα γονείς τους μαθαίνουν για τη σχέση και αυτοί το σκάνε για το Μεξικό.
Η Συλβια (Charlize Theron) είναι μια γυναίκα στα 30, ιδιοκτήτρια εστιατορίου, δυστυχισμένη, ανασφαλής, που κάνει σεξ με πελάτες του εστιατορίου, υπαλλήλους της, και άγνωστους μεξικάνους που της λένε καλημέρα!
Η Συλβια είναι η Μαριάννα αλλά δε σας λέω τίποτε άλλο γιατί είναι τόσο μπερδεμένο το θέμα, που φοβάμαι μη σας κάνω κανένα spoil χωρίς να το καταλάβω.
Στο πρώτο μισό βαρέθηκα του θανατά! Ήταν και η παντελής έλλειψη μουσικής, ήταν και τα πλάνα που τελείωναν απότομα και χωρίς συνέχεια, ήταν και οι ακατανόητες πράξεις του χαρακτήρα της Charlize...
Πραγματικά δε καταλαβαίνεις τι τρέχει με τη κοπέλα. Σε μια σκηνή, ένας πελάτης της ζητάει να πάνε για φαγητό.
Αυτή του λέει ‘Δε βγαίνω για φαγητό με πελάτες’.
Στην επόμενη σκηνή μας δείχνει τους δυο να μπαίνουν σε ένα μοτέλ και να κάνουν άγριο σεξ...
Είναι και άλλη μια σκηνή που σε βγάζει από τα ρούχα σου, αλλά δε μπορώ να τη πω γιατί είναι spoiler.
Τέλος πάντων, μόλις βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά, αρχίζει και έχει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά γενικά περισσότερο ασχολείσαι με τις ερμηνείες παρά με τη ταινία.
Η Charlize Theron είναι ανατριχιαστικά καλή, παίζοντας με τα μάτια, με το σώμα, με τα χέρια, και αν η ταινία δεν ήταν αμελητέας προσοχής, σίγουρα θα έπαιζε για υποψηφιότητα στα Όσκαρ. Αλλά θα πρέπει και η ταινία να βοηθάει λίγο. Αλλά η έκπληξη δεν είναι αυτή.
Η Jennifer Lawrence με έκανε και την έψαξα στο IMDB αμέσως μόλις τελείωσε η ταινία. Η 19χρονη είναι εξαιρετική σαν έφηβη κλεισμένη στον εαυτό της, παραξενεύει με τις πράξεις της αλλά και μαγνητίζει τη προσοχή μας. Έτσι, κέρδισε το βραβείο Marcello Mastroianni στο φεστιβάλ της Βενετίας, κάτι που δε ξέρω αν το έχει κάνει κάποιος σε μικρότερη ηλικία, και από μια μικρή βόλτα που έκανα, θεωρείται ανερχόμενο αστεράκι και όλοι περιμένουν να δουν την επόμενη ταινία της. Νομίζω της αξίζει.
Εγώ αυτό που περιμένω είναι την επόμενη ταινία της Charlize (σας έπρηξα;) το The Road που από το trailer φαίνεται για άλλη μια φορά ότι δε φοβάται να τσαλακωθεί.
Δείτε αυτο το trailer όμως τωρα, και τα ξαναλεμε.
Jim portosin 
