********** 7/10
Όσο πλησιάζουμε στα μεγάλα βραβεία τα πράγματα θα σοβαρεύουν.
Όσο πλησιάζουμε στα μεγάλα βραβεία τα πράγματα θα σοβαρεύουν.
Ένα από τα καλύτερα βρετανικά σενάρια που δεν είχαν αξιοποιηθεί ως τώρα, σύμφωνα με μια λίστα του Variety για το 2007, αυτό του Lynn Barber διασκευασμένο από τον Nick Hornby και ένα από τις σίγουρες υποψηφιότητες στα φετινά Όσκαρ, το An Education, έκλεψε καρδιές στο φεστιβάλ του Sundance (παίρνοντας μαζί το βραβείο κοινού) και όχι μόνο.
Ο μεγάλος ντόρος όμως έγινε για τη 24χρονη Carrey Mulligan που παίζοντας το ρόλο της 16χρονης Τζένη έκανε πολλούς να μιλάνε για κείνη και έκανε το μπαμ που περιμένουν όλοι οι νεαροί ηθοποιοί κάποτε στη καριέρα τους. (Δε σας θυμίζει λίγο Audrey Tautou με το Amelie;)
Το φιλμ, σκηνοθετημένο από τη Δανεζα Lone Scherfig, είναι από αυτές τις ιστορίες όπου ιδιαίτεροι άνθρωποι με ανήσυχο πνεύμα και ξεχωριστά ταλέντα βρίσκονται καταπλακωμένοι από το σύστημα, τη κοινωνία, τα πρέπει της γενιάς τους ή των γονιών τους, αλλά τελικά βρίσκουν το τρόπο να ξεφύγουν και ...να γίνουν ταινίες.
Μια τέτοια κοπέλα είναι η Τζένη που σύντομα θα μπει στα 17 της και ζει μια βαρετή ζωή στα προάστια του Λονδίνου στη δεκαετία του ‘60.
Έχει συντηρητικούς γονείς (η Cara Seymour και ο εκπληκτικός Alfred Molina που δε μπορώ να τον ξεχάσω από το Frida το 2001) και ένα λαμπρό μέλλον στην Οξφόρδη να τη περιμένει, κάτι που φαίνεται να υπαγορεύεται περισσότερο από τον πατέρα παρά να το θέλει η ίδια.
Μέχρι που φτάνει στη ζωή της ο Ντειβιντ (Peter Sarsgaard που μετά το πολύ πρόσφατο Orphan και κάτι άλλες σαχλαμαριτσες, βρίσκει επιτέλους ένα ρόλο που ταιριάζει με το σιωπηλό, χαμηλό προφίλ του).
Μέχρι που φτάνει στη ζωή της ο Ντειβιντ (Peter Sarsgaard που μετά το πολύ πρόσφατο Orphan και κάτι άλλες σαχλαμαριτσες, βρίσκει επιτέλους ένα ρόλο που ταιριάζει με το σιωπηλό, χαμηλό προφίλ του).
Ένας γοητευτικός τριαντάρης, υπέροχος ακροατής αλλά και τέλειος συζητητής, εύπορος αλλά χωρίς εμφανή δουλειά, με τρόπους και με φωνή που σε υπνωτίζει, που γνωρίζει στη Τζένη έναν κόσμο πιο σικάτο αλλά και πιο διασκεδαστικό.
Και το κάνει δίχως να επιζητά επίμονα την παρθενία της μικρής, κάτι που σίγουρα θα σκεφτήκατε.
Κάποια πολύ απλά πράγματα όπως η όπερα και τα εισαγόμενα τσιγάρα κάνουν τη Τζένη να γοητεύεται σε σημείο να έχει δεύτερες σκέψεις για την Οξφόρδη, κάτι που φυσικά δεν αρέσει καθόλου στο μπαμπά της αλλά που τελικά τον πείθει να λείψει για ένα τριήμερο στο Παρίσι (ένα ψέμα πάντα βοηθάει).
Για όλα τα ωραία πράγματα όμως υπάρχει ένα τέλος, κάποιες φορές σκληρό.
Πολλοί στοιχηματίζουν για 1ο γυναικείο ρόλο, κάποιοι άλλοι λιγότερο ένθερμα για καλύτερο σενάριο, οι υπεραισιοδοξοι φτάνουν μέχρι και καλύτερης ταινίας.
Πολλοί στοιχηματίζουν για 1ο γυναικείο ρόλο, κάποιοι άλλοι λιγότερο ένθερμα για καλύτερο σενάριο, οι υπεραισιοδοξοι φτάνουν μέχρι και καλύτερης ταινίας.
Το σίγουρο είναι ότι συνοδεύεται από εξαιρετικές κριτικές και είναι η πρώτη σοβαρή υποψηφιότητα για φέτος.
Αφού δεν υπάρχει άλλο φεστιβάλ για να προβληθεί, ξεκίνησε στην Αμερική σε λίγες αίθουσες το τριήμερο που μας πέρασε από τη Sony Classics, και ανοίγει στην Ευρώπη μέσα στον Οκτώβριο.
Αφού δεν υπάρχει άλλο φεστιβάλ για να προβληθεί, ξεκίνησε στην Αμερική σε λίγες αίθουσες το τριήμερο που μας πέρασε από τη Sony Classics, και ανοίγει στην Ευρώπη μέσα στον Οκτώβριο.
Όσοι από εμάς δεν το είδαμε στις Νύχτες Πρεμιέρας (με τον τίτλο Μια Κάποια Εκπαίδευση), θα πρέπει να περιμένουμε μεχρι τις 10 Δεκεμβριου.
Δείτε το trailer.
Δείτε το trailer.
Jim portosin 
